ABD, OPEC+'ı Yasaklayabilir mi?

1973'teki ilk petrol fiyatı krizinden bu yana, OPEC'i 'yenmek' veya OPEC'e karşı koymak için, rekabetçi olmayan davranışlarına karşı açılan davalardan filozof Gallagher'ın (Sledgeomatic şöhretli) yeryüzünde bir kuyu açıp petrolü emmeyi teklif etmesine kadar çok sayıda fikir ortaya atıldı. Orta Doğu'dan. Daha ciddi bir kayda göre, petrol ihraç eden ülkeleri bize petrol satmaya zorlamak için askeri eyleme geçilebileceği fikrinin, ne kadar ciddi olduğunu bilmek zor olsa da, iddiaya göre 1973'te ABD'li yetkililer tarafından tartışılmıştı. Buğday ihracatının durdurulması, ihracatçılara ABD'de petrol satma hakkı için ithalat 'biletleri' satılması ve hatta petrol ithal eden ülkelerden oluşan bir kartel gibi diğer fikirler tartışıldı ancak benimsenmedi.

(Artık öncelikli olarak araştırmalarıyla tanınan Uluslararası Enerji Ajansı, üyelerinin petrollerini paylaşmalarını zorunlu tutarak, belirli bir ülkeyi yaptırımlarla hedeflemeyi zorlaştırarak olası yeni bir ambargoya karşı koymak için kuruldu. O zamandan bu yana en büyük 'ambargolar' Irak ve İran'a karşı tüketiciler tarafından yapıldı.)

Şu anda Kongre, muhtemelen fiyatları düşürmek için petrol ihracatçıları arasındaki koordinasyonu yasaklayacak "Petrol Üreten ve İhraç Eden Kartellere Hayır" adlı bir yasa tasarısını değerlendiriyor. Bu bana, 2000'de Riyad'da ve 2002'de Tokyo'da katıldığım iki Uluslararası Enerji Forumunu hatırlatıyor; burada iki farklı ABD enerji bakanı, bir araya gelen bakanlara, petrol fiyatlarını istikrara kavuşturmak için serbest piyasalara ihtiyaç olduğu konusunda ders veriyordu. (Bununla fiyatları 'düşürmeyi' kastettikleri açık.) Her iki seferde de emtia fiyatlarının doğal olarak değişken olduğunu açıkladım ve serbest piyasa diye bir şeyin olmadığını ekledim: bu teorik bir yapıdır. Bu durum özellikle 2002'de çok dokunaklıydı, zira ABD yerli sanayiyi desteklemek amacıyla çelik ithalatına kısıtlamalar getirdiğini açıklamıştı. (Çeviri: fiyatları artırın.)

Bu, ABD ekonomi politiğinin rekabet karşıtı davranışlara ve kısmen Standard Oil Trust tarafından teşvik edilen Sherman Anti-Tröst Yasasına ilişkin tuhaflığını vurguluyor. Bu şirket, bileşen parçalarına ayrılmıştı ve ABD petrol endüstrisi, zamana ve yere göre değişse de, o zamandan bu yana oldukça yüksek düzeyde bir rekabete maruz kaldı.

Yani ABD'nin petrol üreticileri arasındaki fiyat istikrarını sağlayıcı, rekabete aykırı işbirliğine karşı çıktığı bir geçmişi var, değil mi? Peki, bununla ilgili komik bir şey var. Teksas Demiryolu Komisyonu eyaletteki petrol ve doğal gaz üretimini düzenleme yetkisine sahipti ve başlangıçta güvenlik ve korumaya odaklanıyordu, ancak 1930'da, Büyük Buhran'ın zirvesinde, üretimi eşit oranlı derecelendirmeye başladı, yani petrol üreticilerinin kesinti yapmalarını zorunlu kıldı. Piyasayı dengelemek için geri çekildik. (Çeviri: fiyatları artırın.) Kelimenin tam anlamıyla, OPEC+'nın yaptığını siyasi veya hukuki hiçbir etkisi olmadan yaptı.

1935'te Eyaletlerarası Petrol ve Gaz Sözleşmesi Komisyonu'nu oluşturan diğer altı eyalet de onlara katıldı çünkü "düzenlenmemiş aşırı petrol üretimi ve bunun sonucunda ortaya çıkan atıklarla karşı karşıyaydılar, eyaletler sorunları kontrol altına almak için bir sözleşmeyi onayladı ve Kongre de onayladı."[I] Tercüme: fiyatlar çok düşüktü.

Doğruyu söylemek gerekirse ABD'nin piyasaları manipüle etme konusunda uzun bir geçmişi var. Aslında FDR, özellikle tarım sektöründe birçok emtianın fiyatlarını desteklemek için harekete geçti ve bu programlar onlarca yıl sürdü. 2002 çelik tarifelerinden daha önce bahsetmiştim; bu tarifeler görünüşe göre çelik kullanıcılarını Kongre'den “Çelik Hırsızlığını Durdurun” yasasını istemeye teşvik etmiyordu.

Gerçek şu ki, karteller uzun süredir uluslararası alanda kullanılmaktadır, özellikle durgunluklar talebi azalttığında endüstrileri (çelik gibi) istikrara kavuşturmak amacıyla; buradaki fikir, durgunluk sonrası talebin toparlanacağı ve geçici bir durum nedeniyle kapanmalar nedeniyle kapasiteyi kaybedeceği yönündedir. endüstrinin israfa neden olmaması. Ne yazık ki bu durum çoğu zaman aşırı kapasitenin çeşitli endüstrileri rahatsız etmesine neden oluyor ancak bu bir teori değil, uygulama sorunudur.

Şimdi, eğer OPEC+'nın başında olsaydım (onlarda numaram, ipucum, ipucum var), fiyatları düşürmenin bir yolunu arardım. Sık sık söylendiği gibi yüksek fiyatların çaresi yüksek fiyatlardır ve 2000'li yılların başında fiyatlar ilk kez yükseldiğinde sektörün yeni bir rekabet yaratma riskiyle karşı karşıya olduğu konusunda uyarmıştım. 1970'lerde Kanada yağlı kumlarının üretiminin çok pahalı olduğu düşünülüyordu, ancak petrol fiyatlarının asla düşmeyeceğini 'herkes bildiği' için buna değerdi. Ancak 1986'da fiyatlar düştüğünde, endüstri mühendisliği yeniden işledi ve maliyetleri o kadar düşürdü ki, petrol fiyatlarının varil başına 1990 dolar (30 doları) olduğu 2020'larda yatırımlar artmaya başladı. (Bom daha sonra maliyetlerde döngüsel bir artış gördü.)

Bu, mevcut kaya petrolü patlamasının 2000'li yıllardaki yüksek fiyatların sonucu olduğu anlamına gelmiyor. (O zamanlar kaya petrolü gelişmelerinden haberim yoktu, sadece varsayımsal olarak konuşuyordum). Bu, olası bir tepki olarak, yüksek benzin fiyatları nedeniyle tüketicilerin elektrikli araçları gönülden benimseyecekleri anlamına da gelmiyor. Ancak fiyatların uzun süre yüksek seyretmesi, OPEC+'nın petrol talebinin 1980'lerde olduğu gibi düşerek fiyatların çok daha düşük olması riskini artırıyor.

Pratik meselenin (ABD askerleri yabancı petrol vanalarını koruyacak mı?) bir yana, böyle bir yasanın etik sorunu varlığını sürdürüyor. Petrol fiyatlarının düşmesini ne kadar istesem de, egemen bir hükümete ham petrol, palm yağı veya aşı gibi mallar üretip satmasını emretmek kabul edilebilir davranış sınırlarının ötesindedir. ABD hükümeti çoğu zaman çiftçilere, petrolden daha önemli olan tek ürün olan çeşitli mahsulleri 'aşırı üretmemeleri' için para ödüyor. Ancak yabancı bir ülkenin bu uygulamayı yasa dışı kılan bir yasa çıkarması durumunda oluşacak öfkeyi bir düşünün.

[I]

OkTarihçe